Als kind was ik heel gelukkig, vrij en onbevangen. Ik was gevoelig maar als kind zijnde was dit normaal. Ook de spirituele ervaringen die ik als kind had vond ik niet eng of beangstigend, het hoorde er gewoon bij. Maar vanaf mijn twintigere jaren veranderde dat. Ik was (te) gevoelig voor het donkerte in de wereld, kon eindeloos piekeren en zocht naar de diepere betekenis van ons bestaan.
Ik was ervan overtuigd dat er naast het donker en de zwaarte van de wereld ook licht moest zijn. Dat er een bovennatuurlijke kracht zou moeten zijn dat ons wil helpen. Ergens waar we echt vandaan komen.
Ik had al van kinds af aan spirituele ervaringen en had in mijn twintigere jaren dan ook een interesse voor de spirituele wereld, in de hoop daar houvast en heling te vinden. Om zo ook andere mensen te helpen waar ik blokkades bij zag. En zo begon ik mij spiritueel verder te ontwikkelen. Dit ging in snel tempo en ik had een goedlopende reiki & mediumschap praktijk.
Mijn bron was de spirituele wereld. De toekomstvoorspellingen, boodschappen van energieën en entiteiten uit de spirituele wereld, de reiki behandelingen maakten dat mensen terug bleven komen. Nu zou je denken dan doe je iets goed, maar God dacht daar anders over. Ik zag dat het niet de reiki was wat mensen echt bevrijdde, maar de autoriteit van Jezus. Wat ik waarnam in de geestelijke wereld stond haaks op wat ik al die jaren had geleerd. Ik ben niet gelovig opgevoed en had weerstand op alles rondom God en Jezus. Ik had dan ook tijd nodig om mij hier aan over te geven. Het was uiteindelijk de liefde voor mensen wat het won van mijn weerstand. Ik zag de autoriteit van Jezus in de geestelijke wereld en kon daar over spreken maar
vond het een stuk lastiger voor mijzelf om hem echt toe te laten in mijn hart. Ik wilde de spirituele wereld niet loslaten, had weerstand op volledige overgave aan God. Tot het moment dat de geestelijke ervaringen met God/Jezus als bron steeds duidelijker werden. Zowel met cliënten in de praktijk als in mijn privéleven. De bevrijding van mijn depressie heeft hier ook een grote rol ingespeeld.
Ik kwam in een extreem depressieve periode terecht. Ik was gewend aan hoge pieken en diepe dalen in mijn leven, maar dit diepe dal was anders. Hoe kon ik andere mensen wel helpen maar niet mijzelf? God liet mij zien, dat er een groot verschil zit in werken met de autoriteit van Jezus of hem volledig en écht toelaten in je hart. Ik moest volledig breken.
Een kind van God
Ik leerde voor meditatie leraar in Thailand. Daar klopte Jezus en God op mijn deur. Terwijl ik daar tussen de boeddhistische monniken zat. Op verschillende manieren sprak hij tot me. Zo zag ik bijvoorbeeld een reddingslijn, maar ik pakte hem niet. De stem sprak ook ‘je bent een kind van God’. En bleef dit herhalen. Maar ik moest er niks van weten. En zag het als enorme afleiding van dat wat ik daar probeerde te doen.
Het enige dat ik toe kon laten was, wanneer ik een donkere entiteit zag of bij een slaapverlamming, roepen om de naam Jezus. Hij kwam altijd. Alleen al zijn naam liet donkere krachten verdwijnen.
Vlak na mijn bezoek aan Thailand kwam ik op een dag in een hele donkere depressieve episode terecht. Er was een donkere stem die mij het einde van de dag niet wilde laten halen. Alle meditatie-en healingtechnieken die ik had geleerd in Thailand boden geen uitweg.
De stem van God sprak: ‘ga naar het bos’. Omdat alles in mijn hoofd zo donker was, viel deze stem wel heel erg op en wist dat het van God kwam. En toch kostte het mij heel veel moeite om te luisteren. In alle eerlijkheid: ik heb dit verzoek zelfs uren genegeerd. Ik woon naast het bos en kom er met de hond drie keer per dag. Deze dag was mijn hond uit logeren. Het laatste waar ik zin in had was lopen in het bos. Pas toen de avond bijna viel, ben ik toch maar naar het bos gegaan.
In het bos ben ik op het eerste het beste bankje gaan zitten dat ik zag. Ik verwachtte niks en was van plan maar vijf minuten te blijven. Het was bijna alsof ik hoopte dat er niks zou gebeuren zodat ik kon bevestigen dat God toch eigenlijk niet bestaat en helemaal niks kan doen.
Meteen kwam er een vrouw langs, ik had haar nog nooit eerder gezien. Ze begon meteen, uit het niets tegen mij te praten en ze kwam naast me zitten. Daar had ik natuurlijk helemaal geen zin in. Ik hoorde haar aan maar praatte niet terug, ik was verre van mijn vriendelijke zelf. Dat leek haar alleen niks uit te maken, ze praatte aan één stuk door.
Ze vertelde dat ze hier een huis zocht, want ze had geen woning meer, ook geen baan, geen man en geen kinderen. En dat ze voor de buitenwereld alleen en eenzaam lijkt. Ze keek me aan en zei: maar het tegendeel is waar, ik heb namelijk alles. God zit in mijn hart. Jezus is mijn redder. Hij vult mijn hart iedere dag met zoveel liefde. Ik heb niks anders nodig.
Mijn eerste reactie was ‘nou lekker dan, was dit uw plan God?’ Alsof dit mij gaat helpen. Ondertussen bleef deze mevrouw enthousiast doorvertellen over wat Jezus allemaal gedaan had in haar leven.
Ze zag mijn kleine getatoeëerde kruisje op mijn pols. Die had ik had een paar maanden daarvoor laten zetten. Ze wees ernaar en vroeg geloof je ook? Waarop ik uitlegde dat het kruisje er stond omdat ik in de geestelijke wereld de autoriteit van Jezus kon waarnemen en zag dat niks voor hem te donker is om te overwinnen. Dat het kruisje voor bescherming bedoeld was. Ik eindigde mijn verhaal met: maar verder geloof ik niet hoor.
Ze zei niks maar keek me heel blij en vriendelijk aan. Het was inmiddels bijna donker. Ik was nog steeds geïrriteerd over deze ontmoeting en wilde naar huis. Ik was er klaar mee, stond op en liep naar huis.
Eenmaal thuis trok ik de voordeur achter mij dicht en hoorde de vraag: Ben je zover? Ik zei 'nee', maar mijn hart zei iets anders.
Toen ik de volgende deur openende naar mijn woonkamer, werd ik in één ogenblik door een enorme kracht door mijn knieën geknakt. Ineens lag ik op de grond. Tranen stroomden over m’n wangen en de hemel brak voor mijn ogen open. Woorden schieten te kort om deze bovennatuurlijke ervaring te omschrijven. Jezus openbaarde zich en ik sprak de woorden ik geef me over. Vanaf dat moment zag ik al het donker dat aan mij vastzat losschieten. Het ging razendsnel en er was geen strijd.
Daarna voelde ik een golf van een warme wind in mij komen. Geen briesje, er zat kracht in en tegelijkertijd was hij heel zacht. Direct was daar zoveel onvoorwaardelijke liefde, rust en innerlijke vrede in mij. Dat wat ik altijd had gezocht was er ineens. Dat heeft mij sindsdien nooit meer verlaten.
Ik wist toen nog niet wat die kracht was die ik letterlijk in mij voelde komen. Ik heb later gegoogeld naar de combinatie van God, Jezus, energie en wind. Toen kwam ik erachter wat er daadwerkelijk gebeurd was. God had mij gevuld met zijn geest, omdat ik Jezus toeliet in mijn hart. Met de heilige geest. Zoals hij bij eenieder van ons wil doen. En misschien zit de heilige geest al wel in jou maar komt hij tot leven wanneer je je hart geeft aan Jezus?
De eerste maanden was ik ondanks deze prachtige bovennatuurlijke ervaring sceptisch. Ik was gewend dat ‘het licht’ nooit helemaal verankerde en ik weer wat zou moeten 'doen' om het terug te krijgen. Maar het vertrouwen kwam. Ik ben sindsdien nooit meer depressief geweest en het gevoel van diepe innerlijke vrede verankerde steeds meer. Ik had een nieuwe bestaansgrond gekregen. Het geloof in God bleek een levende kracht te zijn. De persoonlijke relatie met Jezus als een anker. Gevuld met de geest van God, zijn liefde en je beschermt tegen verkeerde invloeden.
Vanaf deze dag gebeurde er ook iets met wat ik voorheen spirituele ervaringen zou noemen. De spirituele ervaringen die ik voor deze ervaring had vielen in het niets bij dat waar God mij mee naar op reis nam en tot de dag van vandaag nog steeds doet. Het koninkrijk van God.
Trouwens, de vrouw in het bos heb ik nadien nooit meer gezien.
Hieronder een foto van mij op het meditatie retreat in Thailand:
コメント