Als kind was ik heel gelukkig, vrij en onbevangen. Ik was gevoelig maar als kind zijnde was dit normaal. Ook de spirituele ervaringen die ik als kind had vond ik niet eng of beangstigend, het hoorde er gewoon bij. Maar vanaf mijn twintigere jaren veranderde dat. Ik was (te) gevoelig voor het donkerte in de wereld en kon eindeloos piekeren.
Ik was ervan overtuigd dat er naast het donker en de zwaarte van de wereld ook licht moest zijn. Dat er een bovennatuurlijke kracht is dat ons wil helpen.
Ik had al van kinds af aan spirituele ervaringen en had in mijn twintigere jaren dan ook een interesse voor de spirituele wereld, in de hoop daar houvast en heling te vinden. Om zo ook andere mensen te helpen waar ik blokkades bij zag. En zo begon ik mij spiritueel verder te ontwikkelen. Dit ging in snel tempo en ik had een goedlopende reiki & mediumschap praktijk.
Mijn bron was de spirituele wereld. De toekomstvoorspellingen, boodschappen van energieën en entiteiten uit de spirituele wereld, de reiki behandelingen maakten dat mensen terug bleven komen. Nu zou je denken dan doe je iets goed, maar God dacht daar anders over. Ik zag dat het niet de reiki was wat mensen echt bevrijdde, maar de autoriteit van Jezus. Wat ik waarnam in de geestelijke wereld stond haaks op wat ik al die jaren had geleerd. Ik ben niet gelovig opgevoed en had weerstand op het woord God en Jezus. Ik had dan ook tijd nodig om mij hier aan over te geven. Het was uiteindelijk de liefde voor mensen wat het won van mijn weerstand.
Voor mijzelf vond ik het een stuk lastiger om God toe te laten in mijn hart. Ik wilde de spirituele wereld niet loslaten, had weerstand op volledige overgave aan God. Tot het moment dat de geestelijke ervaringen met God/Jezus als bron steeds duidelijker werden. Zowel met cliënten in de praktijk als in mijn privéleven. De bevrijding van mijn depressie heeft hier ook een grote rol ingespeeld.
Ik kwam in een depressieve periode terecht. Ik was gewend aan hoge pieken en diepe dalen in mijn leven, maar dit diepe dal was anders. Hoe kon ik andere mensen wel helpen maar niet mijzelf? God liet mij zien, dat er een groot verschil zit in werken met de autoriteit van Jezus of hem volledig toelaten in je hart.
Een kind van God
Ik leerde voor meditatie leraar in Thailand. Daar klopte Jezus en God op mijn deur. Terwijl ik daar tussen de boeddhistische monniken zat. Op verschillende manieren sprak hij tot me. Zo zag ik bijvoorbeeld een reddingslijn, maar ik pakte hem niet. De stem sprak ook ‘je bent een kind van God’. En bleef dit herhalen. Maar ik moest er niks van weten. En zag het als enorme afleiding van dat wat ik daar probeerde te doen.
Het enige dat ik toe kon laten was, wanneer ik een donkere entiteit zag of bij een slaapverlamming, roepen om de naam Jezus. Hij kwam altijd. Ook al zag ik hem niet, de donkere kracht verdween direct!
Vlak na mijn bezoek aan Thailand kwam ik op een dag in een hele donkere depressieve episode terecht. Er was een donkere stem die mij het einde van de dag niet wilde laten halen. Alle meditatie-en healingtechnieken die ik had geleerd boden geen uitweg.
De stem van God sprak: ‘ga naar het bos’. Omdat alles in mijn hoofd zo donker was, viel deze stem wel heel erg op en wist dat het van God kwam. En toch kostte het mij heel veel moeite om te luisteren. In alle eerlijkheid: ik heb dit verzoek uren genegeerd. Ik woon naast het bos en kom er met de hond drie keer per dag. Deze dag was mijn hond uit logeren. Het laatste waar zin in had was lopen in het bos. Pas toen de avond bijna viel, ben ik toch maar naar het bos gegaan.
In het bos ben ik op het eerste het beste bankje gaan zitten dat ik zag. Ik verwachtte niks en was van plan maar vijf minuten te blijven. Het was bijna alsof ik hoopte dat er niks zou gebeuren zodat ik kon bevestigen dat God toch eigenlijk niet bestaat en helemaal niks kan doen.
Meteen kwam er een vrouw langs, ik had haar nog nooit eerder gezien. Ze begon uit het niets tegen mij te praten en kwam naast me zitten. Daar had ik natuurlijk helemaal geen zin in. Ik hoorde haar aan maar praatte niet terug, ik was verre van mijn vriendelijke zelf. Dat leek haar alleen niks uit te maken, ze praatte aan één stuk door.
Ze vertelde dat ze hier een huis zocht, want ze had geen woning meer, ook geen baan, geen man en geen kinderen. En dat ze voor de buitenwereld alleen en eenzaam lijkt. Ze keek me aan en zei: maar het tegendeel is waar, ik heb namelijk alles. God zit in mijn hart. Jezus is mijn redder. Hij vult mijn hart iedere dag met zoveel liefde. Ik heb niks anders nodig.
Mijn eerste reactie was ‘nou lekker dan, was dit uw plan?’ Alsof dit mij gaat helpen. Ondertussen bleef deze mevrouw enthousiast doorvertellen over wat Jezus allemaal gedaan had in haar leven.
Ze zag mijn kleine getatoeëerde kruisje op mijn pols. Die had ik had een paar maanden daarvoor laten zetten. Ze wees ernaar en vroeg geloof je ook in God? Waarop ik uitlegde dat het kruisje er stond omdat ik in de geestelijke wereld de autoriteit van Jezus kon waarnemen en zag dat niks voor hem te donker is om te overwinnen. Ik eindigde mijn verhaal met: maar verder geloof ik niet hoor.
Ze zei niks, ze keek me heel blij en vriendelijk aan. Het was inmiddels bijna donker. Ik was nog steeds geïrriteerd over deze ontmoeting, moe en wilde naar huis. Ik was er klaar mee, stond op en liep naar huis.Eenmaal thuis trok ik de voordeur achter mij dicht en hoorde: Ben je zover? Ik dacht nee, maar mijn hart zei iets anders.
Toen ik de volgende deur openende naar mijn woonkamer, werd ik in één ogenblik door een enorme kracht door mijn knieën geknakt. Ineens lag ik op de grond. Tranen stroomden over m’n wangen en de hemel brak voor mijn ogen open. Woorden schieten te kort om deze bovennatuurlijke ervaring te omschrijven. Jezus openbaarde zich en ik sprak de woorden ik geef me over, u heeft mijn hart. Vanaf dat moment zag ik al het donker dat aan mij ziel vastzat losschieten. Er was geen strijd, het ging moeiteloos.
Daarna werd ik gevuld met de heilige geest. Het voelde als een warme wind met zoveel onvoorwaardelijke liefde, rust en innerlijke vrede. Dat wat ik altijd had gezocht was er ineens.
Ik wist toen nog niet wat die kracht was die ik letterlijk in mijn voelde komen. Ik heb later gegoogeld naar de combinatie van God, Jezus,energie en wind. Toen kwam ik erachter wat er daadwerkelijk gebeurd was. God had mij gevuld met zijn geest, omdat ik Jezus toeliet in mijn hart. Met de heilige geest. Zoals hij bij eenieder van ons wil doen.
De eerste maanden was ik ondanks deze prachtige bovennatuurlijke ervaring sceptisch. Ik was gewend dat ‘het licht’ nooit helemaal verankerde en ik weer wat zou moeten 'doen' om het terug te krijgen. Maar het vertrouwen kwam. Ik ben sindsdien nooit meer depressief geweest en het gevoel van diepe innerlijke vrede verankerde steeds meer. Ik had een nieuwe bestaansgrond gekregen. Het geloof in God bleek een levende kracht te zijn. De persoonlijke relatie met Jezus als een anker. Gevuld met de geest van God, zijn liefde en je beschermt tegen verkeerde invloeden.
Sindsdien kan ik meer waarnemen in de geestelijke wereld maar zonder dat het mij uit balans brengt of te veel van mijzelf vraagt. De spirituele ervaringen die ik voor deze ervaring had vielen in het niets bij dat waar God mij mee naar op reis nam en tot de dag van vandaag nog steeds doet. Het koninkrijk van God.
Trouwens, de vrouw in het bos heb ik nadien nooit meer gezien.
